Wat is jouw meest indrukwekkende ervaring van dodenherdenking? Die van mij is van pakweg twaalf jaar geleden. Ik kwam voor mijn werk terug uit Athene en landde iets voor half acht ‘s avonds op Schiphol. Uiteindelijk stapte ik enkele minuten voor acht de bagagehal binnen. In een mum van tijd veranderde deze hectische plek haast in een vreemde gedenkruimte. Niet langer de kakofonie van opgewonden reizigers, vallende koffers op de bagagebanden, ratelende trolleys over de holle hellingbaan. Alles was plotseling stilte in deze gesloten ruimte van witte muren en melkglas. De enkele toerist die op een bankje op zijn telefoon staarde, voelde zich zo opgelaten, dat hij deze snel opborg en voor het bankje ging staan. Enkel het klikken van hakken. Een twintigtal KLM-stewardessen, stewards en piloten ging lacheloos in een lange rij naast elkaar staan. Twee minuten lang werd de stilte met geen woord of koffer verstoord. Totdat de omroepinstallatie de bagageband weer tot leven sprak. Verbonden door deze indringende stilte, denkend aan de slachtoffers voor onze vrijheden, trots op ieders respect hiervoor, passeerden we de schuifdeuren naar de aankomsthal. Geraakt.
Reactie plaatsen
Reacties